SULTAN 
Bir binada değil, bir mahallede büyüdüm.Komşularımızla..
9 yaşımdan itibaren birkaç yıl Sultan abla ve Yusuf abinin kiracısıydık. Abla dediğime bakmayın, doğumumdan birkaç yıl önce vefaat eden babaannemin arkadaşı aslında kendisi, ben de anne babamdan 'abla' duydum diye öyle söyleyegelmiş olmalıyım..
Babaannem şifacı, ebe ve ana imiş..İstanbula gelen hemşerileri ona misafir olurlar, hastalananın evine koşar, dünyaya geleceğim diye tutturana o yol açarmış. Herkes ona 'hala' dermiş..
Kiracısı olduğumuz süreçte Sultan abla bana çok ilginç gelirdi. Kıvırcık saçları başının etrafında bir yumak gibi, tombul gövdesiyle ahenk içindeydi. Boynunda ve bileklerinde mutlaka..ama mutlaka bir takı olurdu.. Gözlerimi şaşırtmak istercesine rengarenk boncuklar takardı her gün boynuna.O gün huysuz mu yoksa sevecen mi yüzünden okuyamıyorken ben muz veya şeker verirdi bana.. Kediler veya karıncalarla oynadığım kapı önü takılmalarım şenlenirdi..
Ama şeker demişken anılacak kişi, kardeşi, Pamuk abladır! Pamuk abla pamuktur. İddiam bir yere yazılsın, kalbi kesin pamuktandır. Mahallede hala pamuk makamında oturmaktadır. Yetmişinde okula gider, hiç boş durmaz; hem iş yapar hem çıkıp sevgi ve akıl dağıtır.. Ömrü uzun olsun!
Sultan ablaya dair herşeyi unutsam, boncuklarını unutmam.. Evde iş mi yapar gezmeye mi gider fark etmez, o bir sultandı ve enejisi bir tılsım gibi boncukların içinden ışıldardı.
Babaannemle laflıyorlarsa şimdi bir yerlerde, küçük mahallenin büyük sultanları olduklarını onlara söyleyebilmek için, Sultan Kolyeleri yaptım =)
Ve onların anısını, yardım severliklerini sembolik de olsa yaşatabilmek, onları onurlandırmak için kolyelerin gelirinin yarısını bağışlayacağım.
Ruhları şad olsun.
 
Komşumuz sevgili Sultan abla ve babaannemin anısına..